Karmienie ras małych i ras dużych

Czy masa ciała psa i jego wielkość powinna mieć przełożenie na sposób jego karmienia? Czy inaczej powinniśmy żywić rasy miniaturowe i małe, a inaczej duże i olbrzymie? Spróbujmy odpowiedzieć sobie na to pytanie.

Pierwszym, co nasuwa się na myśl to oczywiście fakt, że czym większy pies, tym więcej jedzenia potrzebuje, a co za tym idzie, będzie wymagał od właściciela większych nakładów finansowych. Pamiętajmy jednak, że rodzaj oraz ilość pokarmu zależy także od wielu innych czynników, nie tylko od posiadanych kilogramów, a należą do nich: wiek (inaczej będziemy żywić szczenięta, suczki w ciąży i karmiące, a inaczej psich seniorów), stopień aktywności (rasy aktywne będą wymagały dostarczenia większej kaloryczności niż tzw. psy „kanapowe), ewentualnych alergii czy chorób.

Różnice tempa wzrostu i osiągnięcia dojrzałości fizycznej psów małych oraz dużych

Co ciekawe, szczenięta ras dużych osiągają dojrzałość dopiero w wieku około 2 lat. Natomiast u psów ras małych dzieje się to znacznie szybciej – już około 1 roku życia osiągną swoją docelową wagę. Zatem to małe psy znacznie szybciej stają się dorosłe.

Kolejną ciekawostką jest fakt, że u dużych psów metabolizm jest nieco wolniejszych niż u tych małych, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem otyłości! Dlatego szczególnie u większych psów tak ważna jest odpowiednia aktywność fizyczna i zrównoważona dieta. Nadwaga może bowiem powodować wiele różnych chorób i przypadłości - na przykład cukrzycę, brak chęci do życia, obciążenie stawów. A znoszenie dużego psa dajmy na to po schodach może przerosnąć nasze siły i możliwości. Lepiej zapobiegać i dbać o zdrowie i odpowiednią sylwetkę psa od małego.

Kiedy zmienić karmę szczenięcą na taką dla dorosłych psów?

To również zależy od wielkości psa. Przyjmuje się, że dla ras miniaturowych może być to już nawet 6-7 miesiąc życia, dla ras małych 9-11, średnich – 12-14, dużych – 15-18, a olbrzymich 18-24 miesiące. Wpływ mają też tutaj dodatkowe czynniki - poziom aktywności psa, a nawet geny. Psy ras bardziej aktywnych, kochające aportować, biegać, czy nawet uprawiać psi sport typu agility mogą czerpać wiele dobrego z kilku dodatkowych miesięcy na karmie dla szczeniąt. Warto także obserwować swojego psa – z łatwością po zmianie jego zachowania poznamy kiedy zaczyna wychodzić ze szczenięctwa – ciągłych figli, chęci do zabawy, gryzienia wszystkiego i niespożytej energii, zamieniając się powoli w dorosłego, mądrzejszego, bardziej spokojnego i statecznego osobnika.

Czym wyróżniają się karmy dla szczeniąt?

To ogromnie ważna sprawa, aby od samego początku zadbać o odpowiednie żywienie szczeniaka i prawidłowo rozpocząć jego dietę. Miejmy nadzieję, że już w hodowli, z której kupujemy szczeniaka zadbano należycie o tę kwestię. Często otrzymuje się stosowną „wyprawkę” na pierwsze dni w nowym domu – ulubiony, pachnący matką i rodzeństwem kocyk, małą paczkę karmy, zabawkę lub gryzak i inne przydatne akcesoria. To bardzo ważne, aby przez kilka pierwszych dni mieszkać nową karmę (jeżeli zdecydujemy się na jej zmianę) ze starą, którą szczeniaczek już dobrze zna. Dzięki temu zapobiegniemy rewolucji żołądkowej. Zdecydowanie warto przyłożyć się do wyboru odpowiedniej karmy – sprawdzić składy, porównać różne produkty tak, by najlepiej dopasować ją do naszego czworonoga oraz naszych możliwości finansowych. My polecamy https://wufy.pl/collections/karma-dla-szczeniat – to najwyższa jakość w połączeniu z rozsądną, niewygórowaną ceną.

Karmy dla szczeniąt mają znacznie większą wartość energetyczną oraz zawartość białka w stosunku do karm dla psów dorosłych.

A smakołyki? Czy możemy podawać je bez względu na wielkość rasy?

Oczywiście, że tak. Pamiętajmy jednak, aby dopasować ich wielość do wielkości psiego pyszczka. Obecnie na rynku bez problemu znajdziemy psie ciasteczka, kości, gryzaki, przysmaki treningowe albo dentystyczne przeznaczone odpowiednio dla ras małych, średnich oraz dużych. Zachęcamy do odwiedzenia strony https://wufy.pl/collections/przysmaki, gdzie oprócz karm wysokiego gatunku, znajdziemy także przysmaki, których nie odmówi nawet najbardziej wybredne psie podniebienie.

Artykuł partnera